அதிலென்ன தரக்குறைவு?

பொதுவாக மலேசியாவில் 'கச்சாங் புத்தே' என்று சொல்லுகிறோம். அதனைத் தெரியாதவர்கள் யாரும் இல்லை.  ஏன்,  அதனைச் சாப்பிடாதவர்களும்  யாருமில்லை.   அந்த அளவுக்கு கச்சாங் புத்தே பிரபலம்.

சமீபத்தில் நடைப்பெற்ற வழக்கு ஒன்றில்  கச்சாங் பூத்தே இன்னும் பிரபலமாகி விட்டது.  அதன் கதாநாயகன் டாக்டர் மகாதீர்.  கச்சாங் புத்தே என்றால் சாலை ஓரங்களில் விற்கப்படும்  ஏதோ ஓர் அற்ப உணவுப் பொருள்  என்பது போல  அவர்  குறிப்பிட்டிருந்தார். 

லச்சாங் புத்தே எந்த சாலை ஓரங்களில் விற்கப்படுகிறது?  அவர் வாழும் பகுதிகளில் சாலை ஓராங்களில் விற்பதை அவர் பார்த்திருக்கிறாரா? நாசி லெமாக் சாலை ஓரங்களில் விற்கப்படுகிறது என்றால் நம்புவார்கள். அதனை நான்  தரக்குறைவாக நினைக்கவில்லை.  எனது பள்ளிக்காலத்தில்  நாசி லெமாக்கை அரை காசுக்கு வாங்கிச் சாப்பிட்டவன் நான்.  வீடு போய் சேரும் வரை அது தாங்கும்.

ஆனால் டாக்டர் மகாதிர் எப்போதுமே கோணல் புத்தி உள்ளவர்.  அவர் ஓர் இந்திய வம்சாவளி என்பதை மறந்து இந்தியர்களைக் கேவலமாகக் கருதுபவர்.  அப்போது தான் மலாய் சமூகம் அவரை மதிக்குமாம்! குட்டி என்றால் அவருக்குக் கோபம் வருகிறது., ஆனால் இந்தியர்களை  அவர்  எப்படி வேண்டுமானாலும் பேசுவார். 'கிளிங். என்ற சொல்லை இவரே பலமுறைப் பயன்படுத்தி மற்ற மலாய்க்காரர்களுக்கு  வழிகாட்டியாய்   இருந்திருக்கிறார்.  என்ன தான் அவர் குட்டிக்கரணம் போட்டாலும் அவருடைய 'குட்டி' அடையாளம்  எந்தக் காலத்திலும் போகாது என்பது நிச்சயம்.  அவர் இந்தியர் என்பதை அவருடைய  அந்தக்கால அடையாளக்கார்டு காட்டிக்கொடுக்கிறது. அவர் ஓர் இந்தியர் என்கிற அடையாளத்தில் தான் பலகலைக்கழகத்தில்  மருத்துவம் படித்தவர்.

அவர் கேவலமாகக் குறிப்பிட்டாரே அந்த கச்சாங் பூத்தே இன்று உலக அளவில் ஏற்றுமதி செய்யப்படுகிறது என்பது அவருக்குத் தெரியவில்லை  என்றால்  அவருக்கு நெருங்கியவர்கள் தெரியப்படுத்துங்கள்.  எந்த வியாபாரமாக இருந்தாலும் அதில் சிறுமை இல்லை. சீனர்களைப் பார்த்து நாம் கற்றுக்கொள்ள வேண்டும்.  சிறு, குறு, பிரமாண்ட அத்தனை வியாபாரங்களும்  சீனர்கள் தான் ஆக்கிரமித்துக்  கொண்டிருக்கின்றனர். நாட்டின் பொருளாதாரம் அவர்கள் கையில்.

இன்று நாங்கள் கச்சாங் பூத்தே விற்கலாம். அல்லது நாசி லெமாக் விற்கலாம், பூ வியாபாரம் செய்யலாம்.. ஒன்றை மறந்து விடாதீர்கள். நாளையப் பொருளாதாரம் எங்கள் கையில்!